Terwijl de meeste Duitsers hun nationale identiteit het liefst vergeten en slaapwandelen in de richting van een Verenigde Staten van Europa, waarbij ze refereren naar Bismarck als "mythe" (Is hij dan een spook? Hij is tenminste ongenaakbaar?! ), als een broodje haring of als een zinkend oorlogsschip uit de Tweede Wereldoorlog, koesteren wij de staatsman, aristocraat, monarchist, militair strateeg en diplomaat, straatvechter en woordkunstenaar, oprechte vriend en kenner van Rusland, en last but not least: samen met zijn vrouw een icoon van het traditionele gezin, een ideale vogelverschrikker tegen het wokisme en de gendergekte van de 21e eeuw. Terwijl de Franse soevereiniteitsbeweging zich nog steeds kan associëren met de naam van de grote staatsman Charles de Gaulle, probeert de politiek-correkte elite in het Land der Dichter und Denker het boegbeeld van het conservatisme te cancellen, te besmeuren, en te verwijderen.
Bismarck sublimeerde het Europese Ancien Régime in de 19e eeuw, het tijdperk waarin harmonie tussen kunst, kerk en kroon, nog de overhand had op de one man one vote gedachte. Zoals velen Bismarck zijn vergeten, weten ook vele mensen niet meer dat Europa tot aan de eerste Wereldoorlog bijna geheel uit monarchieën bestond. Men sprak in de internationale diplomatie over het “concert der naties”, en muziek en dans waren onderdeel van het politieke leven. Vergelijk de foto van 1910 met 9 koningen (waaronder de duitse keizer Wilhelm II staand in het midden met rood uniform), allen met sabel en Schnurrbart, met de gynaecoloog Ursula von der Leyen, die nu in haar eentje een “verenigd Europa” belichaamt.
Bismarck werd Kaisermacher toen hij het revolutionaire Frankrijk versloeg en de keizerlijke kroon van Napoleon III op het hoofd van Wilhelm I plaatste. In tegenstelling tot wat de hedendaagse post-marxistische geschiedschrijving ons wil doen geloven, had Bismarck NIETS te maken met het nationaalsocialisme. We mogen de fijnzinnige wereldreiziger koesteren als een panacee tegen ALLE vormen van socialisme, tegen ieder vorm van power grab, als nuchtere, sluwe beschermengel van de soevereiniteit van natiestaat en individu.
Terwijl er steeds meer grijze, ruggengraatloze politici opduiken zonder kennis van de geschiedenis en subsidievreters met ellebogen, heeft de politiek nuchtere ondernemers nodig die neerknielen voor de christelijke heiligdommen en de nationale identiteit, en die zonder te wachten op de politiek, de kunsten en edele omgangsvormen cultiveren. Om de huidige politieke impasse te doorbreken, heeft de wereld een nieuw adelsbegrip nodig, waarbij het bal als hoogtepunt kan blijven dienen om de soevereine familie op een voetstuk te plaatsen. Het nieuwe Otto von Bismarck Instituut kan aldus de theoretische basis vormen voor een Neuer Berliner Adelverein, een grassroots beweging voor politieke en esthetische vernieuwing die dringend nodig is, niet alleen in het land van dichters en denkers, maar in de hele wereld.
In tijden van voortschrijdende secularisatie dreigt wetenschap een religie, een cultus te worden. Bismarck stond zelf sceptisch tegenover de wetenschap en noemde de Duitse professor de gevaarlijkste man op aarde "omdat hij alles weet". In een volle Reichstag heeft Bismarck de Gottesfürcht de hoeksteen van de duitse politiek genoemd. De curricula van het Bismarck Instituut zullen innovatief zijn, speels en eenvoudig, met een internationale doelpubliek. Sociale mediacampagnes zijn al gepland in de herfst van 2023, plus evenementen in 2024. Nu de 20ste eeuw ten einde is, waarin het rode marxisme werd opgevolgd door het bruine marxisme, met als absolute nachtmerrie het huidige regenboog marxisme, is het tijd om de Otto von Bismarck Prijs für Marxismus Entsorgung in het leven te gaan roepen. Hoe veel Karl Marx Strassen zijn er nog om te benoemen? Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te werpen?
Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom!
Ook de stad Hamburg is in de ban van de cancel culture en Bismarck bashing. Kunstenaars mogen een ontwerp indienen om het 35-meter hoge Bismarck standbeeld in St. Pauli te “stigmatiseren” en de grote staatsman postuum met grafiti aan de schandpaal te nagelen, voor de zonden van zijn “kolonialistische verleden”, een monument omvormen in een soortement BLM voodoo doll. De ironie wil dat het standbeeld, eenvoudig weg te groot en te duur is om te verwijderen! Letterlijk een struikelblok, een Stolperstein voor de grootstedelijke cancel culture.
Bismarck was een trouwe vriend en kenner van het tsaristische Rusland, en heeft als non-conformist nooit de eenzaamheid heeft geschuwd. Een hedendaagse politicus die in Bismarck’s voetstappen kan lopen sinds de SMO, een Bundestagabgeordnete die de lakmoes-test van anti-Rusland hysterie heeft doorstaan is Robert Farle uit Mansfeld, Sachsen Anhalt die in de zomer van 2022 de moed had om de AfD Bundestagfractie te verlaten, toen hij als enige rigoureus weigerde om aan iedere vorm van duitse Kriegseintritt mee te werken. NB De meerderheid van de AFD was in februari 2022 allereerst fel tegen de speciale militaire operatie, en liep in gareel mee met de duitse wapenleveringen aan Zelensky! Nog meer redenen voor de Reichskanzler om zich in zijn graf om te draaien.
Kunnen we in 2023 de conservatieve gedachte noch toevertrouwen aan de staatsgestuurde Bismarck Stiftung in Friedrichsruh bij Hamburg (bismarck-stiftung.de), wanneer deze de rode loper uitrolt voor de SPD met potsierlijke voordrachten van Prof. Dr. Martin Schulze Wessel (München) over „den imperialen Irrweg in der russischen Geschichte“. Zijn we vergeten dat Bismarck een trouwe vriend en kenner van het tsaristische Rusland was, en tot op de laatste dag gewaarschuwd heeft voor een oorlog tussen Duitsland en Rusland?
Wat kunnen we toevoegen aan een voordracht over „die radikale Frauenbewegung im deutschen Kaiserreich“?
Wanneer de stichting aankomt met “Stipendiat*innen” Gendersternchen, dan weten we hoe laat het is. De stichting heeft de lakmoestest niet doorstaan!
Bij het Bismarck Instituut komt het Gendersternchen, de betonmolen van de Berliner Mauer 2.0, NIET naar binnen!
Geen wonder dat de youtube pagina van de stichting slechts een honderttal volgers heeft!
Je zoekt Bismarck en je krijgt… Nancy Faeser! De enige sterren die Bismarck heeft geaccepteerd waren de sterren die hij op de borst kon dragen!
Eerste staatshoofd dat het Humboldt Forum/Berliner Schloss in 2021 mocht bezoeken, nog vóór de opening, middenin corona-tijden was koning Willem Alexander.
Zou Bismarck zich thuis voelen in het Berliner Schloss, recentelijk met een prijskaartje van bijna 1 miljard belastinggeld als Humboldt Forum herbouwd? De Berliner cultuur-apparachiks en navelstaarders hebben het voor elkaar gekregen om het Schloss met 600 kamers te herbouwen… zonder feestzaal! Over cancel culture gesproken! Het verbaast niemand dat het Humboldt Forum ´, geopend in het omineuse jaar 2021, sindsdien grotendeels leeg staat als een Kafka Schloss. De buren, het House of One, bedoeld als tempel van verzoening tussen islam, christendom en jodendom is een ander voorbeeld van post-marxistisch syncretisme, een bewijs dat Berlijn als Ground Zero van de NWO kan worden beschouwd.
Ironisch genoeg was het eerste staatshoofd, dat het cancel culture paleis mocht bezoeken, nog vóór de officiële opening, onze koning Willem Alexander, midden in corona tijden! Wat kunnen we verder nog zeggen over de cultuurpolitiek van Willem Alexander die in 2023 de uitbreiding van Paleis ’t Loo heropende zonder openingsbal en zonder zijn vrouw en zijn huwbare dochters, buiten, in de april-kou. Zijn tienjarig jubileum vierde Willem Alexander met… een etentje.
Wie van de ruim 12.000 werknemers van het duitse ministerie van buitenlandse zaken, het Auswärtiges Amt heeft geprobeerd Annalena te verhinderen, de Bismarck Zaal om te benoemen en zijn portret te verwijderen? Wie van de familie Bismarck heeft zich aan de vloer vastgekleefd om deze “kunstroof van de eeuw” te voorkomen?
In tijden van voortschrijdende secularisatie dreigt wetenschap een religie, een cultus te worden. Bismarck stond zelf sceptisch tegenover de wetenschap en noemde de Duitse professor de gevaarlijkste man op aarde "omdat hij alles weet". In een volle Reichstag heeft Bismarck de Gottesfürcht de hoeksteen van de duitse politiek genoemd. De curricula van het Bismarck Instituut zullen innovatief zijn, speels en eenvoudig, met een internationale doelpubliek. Sociale mediacampagnes zijn al gepland in de herfst van 2023, plus evenementen in 2024. Nu de 20ste eeuw ten einde is, waarin het rode marxisme werd opgevolgd door het bruine marxisme, met als absolute nachtmerrie het huidige regenboog marxisme, is het tijd om de Otto von Bismarck Prijs für Marxismus Entsorgung in het leven te gaan roepen. Hoe veel Karl Marx Strassen zijn er nog om te benoemen? Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te werpen?
Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom!
Ook de stad Hamburg is in de ban van de cancel culture en Bismarck bashing. Kunstenaars mogen een ontwerp indienen om het 35-meter hoge Bismarck standbeeld in St. Pauli te “stigmatiseren” en de grote staatsman postuum met grafiti aan de schandpaal te nagelen, voor de zonden van zijn “kolonialistische verleden”, een monument omvormen in een soortement BLM voodoo doll. De ironie wil dat het standbeeld, eenvoudig weg te groot en te duur is om te verwijderen! Letterlijk een struikelblok, een Stolperstein voor de grootstedelijke cancel culture.
De enige nog leverbare duitstalige biografie van Bismarck dateert uit de jaren tachtig, is geschreven in de DDR door Engelsberg en gepubliceerd in de BRD, en leest meer als een lofzang op Friedrich Engels en Karl Liebknecht dan op Bismarck! Dat het boek nu nog wordt gedrukt, bewijst dat ook in het verenigde “vrije” Duitsland de conservatieve krachten nooit, met Bismarck als boegbeeld, een vuist hebben willen maken tegen het Marxisme.
Terwijl de Europese Unie wordt geregeerd door fraude, opportunisme, belangenverstrengeling, de anonimisering en digitalisering van de mensheid (waarbij de mens wordt gereduceerd tot een nummer), roll-outs waar technocraten, euro-farmamaffiosi en ethiek professoren met elkaar in bed kruipen, waar de overgebleven koningshuizen zich laten gebruiken als stromannen van de NWO en het Gesundheitstalibanismus, heeft Europa behoefte aan kleurrijke, eigenzinnige, onafhankelijke persoonlijkheden die de geschiedenis kennen en de tijdgeest wantrouwen. Politici die ook de waarde van de monarchie kennen, en die kerk en koning de goede kant op duwen.
Nog recentelijk, in 2018 werd er een Karl Marx standbeeld geplaatst tegenover één van de oudste en belangrijkste kathedralen van Duitsland, in Trier; de socialisten mochten de kerk gebruiken voor hun feesttoespraak. RK Kardinaal Marx (sic!) stapte zelfs uit zijn BMW 730 met chauffeur om zich voor het standbeeld van Karl te laten fotograferen! Een klucht, een gotspe, een mengsel van opportunisme en marxisme, grauw als het beton van de Berlijnse muur 2.0. Nu de 20ste eeuw ten einde is, waarin het rode marxisme werd opgevolgd door het bruine marxisme, met als absolute nachtmerrie het regenboog marxisme van agenda 2030, is het tijd om de Otto von Bismarck Prijs für Marxismus Entsorgung in het leven te gaan roepen.
Hoe veel Karl Marx Strassen zijn er nog om te benoemen?
Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te werpen?
Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom! Aristocraten aller landen, verenigt u!
Terwijl de meeste Duitsers hun nationale identiteit het liefst vergeten en slaapwandelen in de richting van een Verenigde Staten van Europa, waarbij ze refereren naar Bismarck als "mythe" (Is hij dan een spook? Hij is tenminste ongenaakbaar?! ), als een broodje haring of als een zinkend oorlogsschip uit de Tweede Wereldoorlog, koesteren wij de staatsman, aristocraat, monarchist, militair strateeg en diplomaat, straatvechter en woordkunstenaar, oprechte vriend en kenner van Rusland, en last but not least: samen met zijn vrouw een icoon van het traditionele gezin, een ideale vogelverschrikker tegen het wokisme en de gendergekte van de 21e eeuw. Terwijl de Franse soevereiniteitsbeweging zich nog steeds kan associëren met de naam van de grote staatsman Charles de Gaulle, probeert de politiek-correkte elite in het Land der Dichter und Denker het boegbeeld van het conservatisme te cancellen, te besmeuren, en te verwijderen.
Bismarck sublimeerde het Europese Ancien Régime in de 19e eeuw, het tijdperk waarin harmonie tussen kunst, kerk en kroon, nog de overhand had op de one man one vote gedachte. Zoals velen Bismarck zijn vergeten, weten ook vele mensen niet meer dat Europa tot aan de eerste Wereldoorlog bijna geheel uit monarchieën bestond. Men sprak in de internationale diplomatie over het “concert der naties”, en muziek en dans waren onderdeel van het politieke leven. Vergelijk de foto van 1910 met 9 koningen (waaronder de duitse keizer Wilhelm II staand in het midden met rood uniform), allen met sabel en Schnurrbart, met de gynaecoloog Ursula von der Leyen, die nu in haar eentje een “verenigd Europa” belichaamt.
Bismarck werd Kaisermacher toen hij het revolutionaire Frankrijk versloeg en de keizerlijke kroon van Napoleon III op het hoofd van Wilhelm I plaatste. In tegenstelling tot wat de hedendaagse post-marxistische geschiedschrijving ons wil doen geloven, had Bismarck NIETS te maken met het nationaalsocialisme. We mogen de fijnzinnige wereldreiziger koesteren als een panacee tegen ALLE vormen van socialisme, tegen ieder vorm van power grab, als nuchtere, sluwe beschermengel van de soevereiniteit van natiestaat en individu.
Terwijl er steeds meer grijze, ruggengraatloze politici opduiken zonder kennis van de geschiedenis en subsidievreters met ellebogen, heeft de politiek nuchtere ondernemers nodig die neerknielen voor de christelijke heiligdommen en de nationale identiteit, en die zonder te wachten op de politiek, de kunsten en edele omgangsvormen cultiveren. Om de huidige politieke impasse te doorbreken, heeft de wereld een nieuw adelsbegrip nodig, waarbij het bal als hoogtepunt kan blijven dienen om de soevereine familie op een voetstuk te plaatsen. Het nieuwe Otto von Bismarck Instituut kan aldus de theoretische basis vormen voor een Neuer Berliner Adelverein, een grassroots beweging voor politieke en esthetische vernieuwing die dringend nodig is, niet alleen in het land van dichters en denkers, maar in de hele wereld.
In tijden van voortschrijdende secularisatie dreigt wetenschap een religie, een cultus te worden. Bismarck stond zelf sceptisch tegenover de wetenschap en noemde de Duitse professor de gevaarlijkste man op aarde "omdat hij alles weet". In een volle Reichstag heeft Bismarck de Gottesfürcht de hoeksteen van de duitse politiek genoemd. De curricula van het Bismarck Instituut zullen innovatief zijn, speels en eenvoudig, met een internationale doelpubliek. Sociale mediacampagnes zijn al gepland in de herfst van 2023, plus evenementen in 2024. Nu de 20ste eeuw ten einde is, waarin het rode marxisme werd opgevolgd door het bruine marxisme, met als absolute nachtmerrie het huidige regenboog marxisme, is het tijd om de Otto von Bismarck Prijs für Marxismus Entsorgung in het leven te gaan roepen. Hoe veel Karl Marx Strassen zijn er nog om te benoemen? Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te werpen?
Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom!
Ook de stad Hamburg is in de ban van de cancel culture en Bismarck bashing. Kunstenaars mogen een ontwerp indienen om het 35-meter hoge Bismarck standbeeld in St. Pauli te “stigmatiseren” en de grote staatsman postuum met grafiti aan de schandpaal te nagelen, voor de zonden van zijn “kolonialistische verleden”, een monument omvormen in een soortement BLM voodoo doll. De ironie wil dat het standbeeld, eenvoudig weg te groot en te duur is om te verwijderen! Letterlijk een struikelblok, een Stolperstein voor de grootstedelijke cancel culture.
Bismarck was een trouwe vriend en kenner van het tsaristische Rusland, en heeft als non-conformist nooit de eenzaamheid heeft geschuwd. Een hedendaagse politicus die in Bismarck’s voetstappen kan lopen sinds de SMO, een Bundestagabgeordnete die de lakmoes-test van anti-Rusland hysterie heeft doorstaan is Robert Farle uit Mansfeld, Sachsen Anhalt die in de zomer van 2022 de moed had om de AfD Bundestagfractie te verlaten, toen hij als enige rigoureus weigerde om aan iedere vorm van duitse Kriegseintritt mee te werken. NB De meerderheid van de AFD was in februari 2022 allereerst fel tegen de speciale militaire operatie, en liep in gareel mee met de duitse wapenleveringen aan Zelensky! Nog meer redenen voor de Reichskanzler om zich in zijn graf om te draaien.
Kunnen we in 2023 de conservatieve gedachte noch toevertrouwen aan de staatsgestuurde Bismarck Stiftung in Friedrichsruh bij Hamburg (bismarck-stiftung.de), wanneer deze de rode loper uitrolt voor de SPD met potsierlijke voordrachten van Prof. Dr. Martin Schulze Wessel (München) over „den imperialen Irrweg in der russischen Geschichte“. Zijn we vergeten dat Bismarck een trouwe vriend en kenner van het tsaristische Rusland was, en tot op de laatste dag gewaarschuwd heeft voor een oorlog tussen Duitsland en Rusland?
Wat kunnen we toevoegen aan een voordracht over „die radikale Frauenbewegung im deutschen Kaiserreich“?
Wanneer de stichting aankomt met “Stipendiat*innen” Gendersternchen, dan weten we hoe laat het is. De stichting heeft de lakmoestest niet doorstaan!
Bij het Bismarck Instituut komt het Gendersternchen, de betonmolen van de Berliner Mauer 2.0, NIET naar binnen!
Geen wonder dat de youtube pagina van de stichting slechts een honderttal volgers heeft!
Je zoekt Bismarck en je krijgt… Nancy Faeser! De enige sterren die Bismarck heeft geaccepteerd waren de sterren die hij op de borst kon dragen!
Eerste staatshoofd dat het Humboldt Forum/Berliner Schloss in 2021 mocht bezoeken, nog vóór de opening, middenin corona-tijden was koning Willem Alexander.
Zou Bismarck zich thuis voelen in het Berliner Schloss, recentelijk met een prijskaartje van bijna 1 miljard belastinggeld als Humboldt Forum herbouwd? De Berliner cultuur-apparachiks en navelstaarders hebben het voor elkaar gekregen om het Schloss met 600 kamers te herbouwen… zonder feestzaal! Over cancel culture gesproken! Het verbaast niemand dat het Humboldt Forum ´, geopend in het omineuse jaar 2021, sindsdien grotendeels leeg staat als een Kafka Schloss. De buren, het House of One, bedoeld als tempel van verzoening tussen islam, christendom en jodendom is een ander voorbeeld van post-marxistisch syncretisme, een bewijs dat Berlijn als Ground Zero van de NWO kan worden beschouwd.
Ironisch genoeg was het eerste staatshoofd, dat het cancel culture paleis mocht bezoeken, nog vóór de officiële opening, onze koning Willem Alexander, midden in corona tijden! Wat kunnen we verder nog zeggen over de cultuurpolitiek van Willem Alexander die in 2023 de uitbreiding van Paleis ’t Loo heropende zonder openingsbal en zonder zijn vrouw en zijn huwbare dochters, buiten, in de april-kou. Zijn tienjarig jubileum vierde Willem Alexander met… een etentje.
Wie van de ruim 12.000 werknemers van het duitse ministerie van buitenlandse zaken, het Auswärtiges Amt heeft geprobeerd Annalena te verhinderen, de Bismarck Zaal om te benoemen en zijn portret te verwijderen? Wie van de familie Bismarck heeft zich aan de vloer vastgekleefd om deze “kunstroof van de eeuw” te voorkomen?
In tijden van voortschrijdende secularisatie dreigt wetenschap een religie, een cultus te worden. Bismarck stond zelf sceptisch tegenover de wetenschap en noemde de Duitse professor de gevaarlijkste man op aarde "omdat hij alles weet". In een volle Reichstag heeft Bismarck de Gottesfürcht de hoeksteen van de duitse politiek genoemd. De curricula van het Bismarck Instituut zullen innovatief zijn, speels en eenvoudig, met een internationale doelpubliek. Sociale mediacampagnes zijn al gepland in de herfst van 2023, plus evenementen in 2024. Nu de 20ste eeuw ten einde is, waarin het rode marxisme werd opgevolgd door het bruine marxisme, met als absolute nachtmerrie het huidige regenboog marxisme, is het tijd om de Otto von Bismarck Prijs für Marxismus Entsorgung in het leven te gaan roepen. Hoe veel Karl Marx Strassen zijn er nog om te benoemen? Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te werpen?
Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom!
Ook de stad Hamburg is in de ban van de cancel culture en Bismarck bashing. Kunstenaars mogen een ontwerp indienen om het 35-meter hoge Bismarck standbeeld in St. Pauli te “stigmatiseren” en de grote staatsman postuum met grafiti aan de schandpaal te nagelen, voor de zonden van zijn “kolonialistische verleden”, een monument omvormen in een soortement BLM voodoo doll. De ironie wil dat het standbeeld, eenvoudig weg te groot en te duur is om te verwijderen! Letterlijk een struikelblok, een Stolperstein voor de grootstedelijke cancel culture.
De enige nog leverbare duitstalige biografie van Bismarck dateert uit de jaren tachtig, is geschreven in de DDR door Engelsberg en gepubliceerd in de BRD, en leest meer als een lofzang op Friedrich Engels en Karl Liebknecht dan op Bismarck! Dat het boek nu nog wordt gedrukt, bewijst dat ook in het verenigde “vrije” Duitsland de conservatieve krachten nooit, met Bismarck als boegbeeld, een vuist hebben willen maken tegen het Marxisme.
Terwijl de Europese Unie wordt geregeerd door fraude, opportunisme, belangenverstrengeling, de anonimisering en digitalisering van de mensheid (waarbij de mens wordt gereduceerd tot een nummer), roll-outs waar technocraten, euro-farmamaffiosi en ethiek professoren met elkaar in bed kruipen, waar de overgebleven koningshuizen zich laten gebruiken als stromannen van de NWO en het Gesundheitstalibanismus, heeft Europa behoefte aan kleurrijke, eigenzinnige, onafhankelijke persoonlijkheden die de geschiedenis kennen en de tijdgeest wantrouwen. Politici die ook de waarde van de monarchie kennen, en die kerk en koning de goede kant op duwen.
Nog recentelijk, in 2018 werd er een Karl Marx standbeeld geplaatst tegenover één van de oudste en belangrijkste kathedralen van Duitsland, in Trier; de socialisten mochten de kerk gebruiken voor hun feesttoespraak. RK Kardinaal Marx (sic!) stapte zelfs uit zijn BMW 730 met chauffeur om zich voor het standbeeld van Karl te laten fotograferen! Een klucht, een gotspe, een mengsel van opportunisme en marxisme, grauw als het beton van de Berlijnse muur 2.0. Nu de 20ste eeuw ten einde is, waarin het rode marxisme werd opgevolgd door het bruine marxisme, met als absolute nachtmerrie het regenboog marxisme van agenda 2030, is het tijd om de Otto von Bismarck Prijs für Marxismus Entsorgung in het leven te gaan roepen.
Hoe veel Karl Marx Strassen zijn er nog om te benoemen?
Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te werpen?
Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom! Aristocraten aller landen, verenigt u!
Terwijl de meeste Duitsers hun nationale identiteit het liefst vergeten en slaapwandelen in de richting van een Vere
nigde Staten van Europa, waarbij ze refereren naar Bismarck als “mythe” (Is hij dan een spook? Hij is tenminste ongenaakbaar?! ), als een broodje haring of als een zinkend oorlogsschip uit de Tweede Wereldoorlog, koesteren wij de staatsman, aristocraat, monarchist, militair strateeg en diplomaat, straatvechter en woordkunstenaar, oprechte vriend en kenner van Rusland, en last but not least: samen met zijn vrouw een icoon van het traditionele gezin, een ideale vogelverschrikker tegen het wokisme en de gendergekte van de 21e eeuw.
Terwijl de Franse soevereiniteitsbeweging zich nog steeds probleemloos durft te associëren met de naam van de grote staatsman Charles de Gaulle, heeft conservatief Duitsland in de 20ste eeuw nooit de edele moed, de Gottesfurcht gehad om Bismarck als boegbeeld te omarmen. Alsof het taboe was, dat Duitsland überhaupt ooit een oorlog gewonnen heeft?!! Bismarck werd ook wel de belichaming van de 19e eeuw genoemd. In 1848 nam hij persoonlijk de wapens op tegen de revolutie in Berlijn. Als flegmaticus nam hij deel aan het opkomende parlementarisme, maar hij stelde duidelijke grenzen aan de bevoegdheden van de ambtenaar, en wantrouwde de “democratische meerderheid”. “Socialisme en monarchie zijn niet verenigbaar,” profeteerde Bismarck al in de jaren 1880. Nu, 150 jaar later, kunnen we constateren dat de Duitse Leitkultur de bodem heeft bereikt. In het nieuwe millennium zien we een herenigd Duitsland dat zich steeds verder verwijdert van de bismarckiaanse gedachte. Dertig jaar na de val van de muur, zijn de rode vlaggen van het communisme vervangen door geel-blauw en regenboog. Geheel tegen het axioma van Bismarck, dat Duitsland en Rusland nooit een oorlog zouden moeten voeren, is anno 2021 het onmogelijke gebeurd, en rollen voor een derde maal Duitse tanks richting Oekraïne en Rusland. Geen toeval dat de beste Bismarckiaan vandaag de dag gezocht moet worden in Rusland, in de persoon van Alexandr Dugin die zei: “het huidige liberalisme is niets anders als een totalitaire ideologie.”
Terwijl de Leoparden zich klemrijden in de Oekraïense modder, hoort men in Europa steeds vaker de roep om… soevereiniteit. Wat gaat precies schuil achter dit begrip? Het Bismarck Institut gaat met u terug in de geschiedenis, aan de hand van de grootste voorvechter van soevereiniteit in Europa. In zijn wereldbeschouwing was een centrale plaats voor ondernemerschap, voor traditie en consensus, voor harmonie tussen man en vrouw, tussen monarchie en adel, voor Kunst, Kreuz und Krone. Terwijl we onderweg genieten van de elegantie, de grandeur en bravoure van de artistieke 19e eeuw, kunnen we zien hoe actueel Bismarcks wereldbeschouwing nog steeds is. Als we in zijn voetsporen treden, en politiek als kunst beschouwen, ontdekken we de verschillende verschijningsvormen van het marxisme, zodat we ze kunnen ontmaskeren en entsorgen.
Welk rapportcijfer geven we aan het politiek klimaat vandaag de dag? Wat is de maatstaf om soevereiniteit te meten? Hoe bevredigend is onze democratie nog? Onze vrijheid van meningsuiting? Onze esthetiek-beleving? Hoe gaat de man-vrouw relatie zich verder ontwikkelen in de 21ste eeuw?
Kunnen we politieke vernieuwing zoeken in het verleden? In de traditie? Wat is de toegevoegde waarde van een monarchie? Welk land heeft de beste kansen op een herstel van de monarchie? Welke koning kan als eerste zijn kroon verliezen?
Wat is de toekomst van de Europese Unie? Van de NATO?
Eerloos ontslagen door de jonge keizer Wilhelm II, leefde Bismarck zijn laatste jaren in Friedrichsruh, het landgoed bij Hamburg, geschenk van keizer Wilhelm I na de overwinning op het Frankrijk van Napoleon III in 1870-71. Nadat hij al een moordaanslag had overleefd van anarchisten, maakte Bismarck ook nog mee, dat zijn socialistische aartsvijanden de Reichstag verboden om de grote staatsman te feliciteren met zijn 80ste verjaardag. Verguisd in de 20ste eeuw, is Bismarck in de 21ste eeuw een Stolperstein, een struikelblok dat de politiek-correkte elite in het Land der Dichter und Denker probeert te cancellen, te besmeuren, en te verwijderen. Het is geen toeval dat dit proces gepaard gaat met andere vormen van iconoclasme: de Genderwahnsinn, de masochistische zelfverminking van de Duitse taal, en de Klimaklebers van Extinction Rebel, gesubsidieerde jongelui die kunstwerken met tomatensoep besmeuren. Gaat onze planeet werkelijk binnenkort verdwijnen? Onze cultuur is in ieder geval al verdwenen?
Een even groot schrikbeeld is de huidige impasse, waarbij de heersende globalistische elite “rechts” in de hoek zet als complotdenkers en populisten. Framing en Ausgrenzung zijn tot kunst verheven. Oftewel: conservatief Duitsland wordt succesvol neergezet als cultuurlozen!! Echter, heeft het Duitse volk er niet zèlf schuld aan, dat het Berliner Schloss, een equivalent van het Louvre en de Hermitage, kapotgeknutseld is door hoofdstedelijke cultuur-apparatchiks? Ieder land heeft het paleis dat het verdient… Ook hebben de Duitse christenen toegestaan, dat de Berliner Dom als aanplakzuil werd omgetoverd voor de Corona-campagnes, de Köllner Dom zelfs als vaccinatie-station, op Kerstavond!
Bismarck was geen mythe, maar misschien wel een half-god, een Hercules die tot het laatst gevochten heeft om Europa te beschermen tegen het marxisme. Het Bismarck Institut is anno 2023 een realiteit, een echte conservatieve beweging, die rust op de pijlers van christendom en adel. Terwijl de Europese Unie een oncontroleerbare staatsmoloch is geworden, een speelbal van technocraten en farma-maffiosi, een regenboog-dystopie, rapen wij de scherven op van de cultuur die we kwijt zijn geraakt, om de mensheid haar verloren onschuld terug te geven.
Opening van de Reichstag in de Witte Zaal van het Berliner Schloss 1888, rechts van de keizerskroon in het witte met zwarte laarzen Bismarck, op het podium in het rood de jonge keizer Wilhelm II. Het z.g. Tweede Rijk, het Duitse Keizerrijk duurde nauwelijks 50 jaar.
De enige nog leverbare Duitstalige biografie van Bismarck dateert uit de jaren tachtig, is geschreven in de DDR door Engelsberg en gepubliceerd in de BRD, en leest meer als een lofzang op Engels en Liebknecht dan op Bismarck! Dat het boek nu nog wordt gedrukt, bewijst dat ook in het verenigde “vrije” Duitsland de conservatieve krachten nooit een vuist hebben willen maken tegen het Marxisme. Nog recentelijk werd er een Karl Marx standbeeld geplaatst tegenover één van de oudste en belangrijkste kathedralen van Duitsland, in Trier; de socialisten mochten de kerk gebruiken voor hun feesttoespraak. RK Kardinaal Marx (sic!) stapte zelfs uit zijn BMW met chauffeur om zich voor het standbeeld van Karl te laten fotograferen! Terwijl het Europese politieke landschap ieder jaar lelijker en wanstaltiger wordt, en de cancel culture ons verblindt als een nieuwe guillotine, terwijl de Europese Unie wordt geregeerd door fraude, opportunisme, belangenverstrengeling, de anonimisering en digitalisering van de mensheid (waarbij de mens wordt gereduceerd tot een nummer), roll-outs waar technocraten, euro-farmamaffiosi en ethiek professoren met elkaar in bed kruipen, waar de overgebleven koningshuizen zich laten gebruiken als stromannen van de NWO en het Gesundheitstalibanismus, heeft Europa behoefte aan kleurrijke, eigenzinnige, onafhankelijke persoonlijkheden die de geschiedenis kennen en de tijdgeest wantrouwen. Politici die ook de waarde van de monarchie kennen, en die kerk en koning het juiste duwtje in de rug geven.
Bismarck sublimeerde het Europese Ancien Régime in de 19e eeuw, het tijdperk waarin harmonie tussen kunst, kerk en kroon, nog de overhand had op de one man one vote gedachte. Zoals velen Bismarck zijn vergeten, weten ook vele mensen niet meer dat Europa tot aan de eerste Wereldoorlog bijna geheel uit monarchieën bestond. Men sprak in de internationale diplomatie over het “concert der naties”, en muziek en dans waren onderdeel van het politieke leven. Vergelijk de foto van 1910 met 9 koningen (waaronder de duitse keizer Wilhelm II staand in het midden met rood uniform), allen met sabel en Schnurrbart, met de gynaecoloog Ursula von der Leyen, die nu in haar eentje een “verenigd Europa” belichaamt. Bismarck werd Kaisermacher toen hij het revolutionaire Frankrijk versloeg en de keizerlijke kroon van Napoleon III op het hoofd van Wilhelm I plaatste. In tegenstelling tot wat de hedendaagse post-marxistische geschiedschrijving ons wil doen geloven, had Bismarck NIETS te maken met het nationaalsocialisme. We mogen de fijnzinnige wereldreiziger koesteren als een panacee tegen ALLE vormen van socialisme, tegen ieder vorm van power grab, als nuchtere, sluwe beschermengel van de soevereiniteit van natiestaat en individu. Terwijl er steeds meer grijze, ruggengraatloze politici opduiken zonder kennis van de geschiedenis en subsidievreters met ellebogen, heeft de politiek nuchtere ondernemers nodig die neerknielen voor de christelijke heiligdommen en de nationale identiteit, en die zonder te wachten op de politiek, de kunsten en edele omgangsvormen cultiveren. Om de huidige politieke impasse te doorbreken, heeft de wereld een nieuw adelsbegrip nodig, waarbij het bal als hoogtepunt kan blijven dienen om de soevereine familie op een voetstuk te plaatsen. Het nieuwe Otto von Bismarck Instituut kan aldus de theoretische basis vormen voor een Neue Berliner Adelverein, een grassroots beweging voor politieke en esthetische vernieuwing die dringend nodig is, niet alleen in het land van dichters en denkers, maar in de hele wereld. In tijden van voortschrijdende secularisatie dreigt wetenschap een religie, een cultus te worden. Bismarck stond zelf sceptisch tegenover de wetenschap en noemde de Duitse professor de gevaarlijkste man op aarde “omdat hij alles weet”. Bismarck schreef geschiedenis toen hij in 1888 de Gottesfurcht de hoeksteen van de Duitse politiek noemde, tijdens een toespraak in de Reichstag. Daarom zullen de curricula van het Bismarck Instituut innovatief, speels en eenvoudig zijn, met een internationaal doelpubliek. Sociale mediacampagnes zijn al gepland in de herfst van 2023, plus evenementen in 2024. Jaarlijkse prijs voor de beste verwijdering van marxisme. Deelnemers uit Rusland zijn ook welkom! (Hoeveel Lenin-standbeelden zijn er nog om weg te gooien?)
Kunnen we in 2023 de conservatieve gedachte noch toevertrouwen aan de staatsgestuurde Bismarck Stiftung in Friedrichsruh bij Hamburg (bismarck-stiftung.de), wanneer deze de rode loper uitrolt voor de SPD met potsierlijke voordrachten in Gendersprache over „den imperialen Irrweg in der russischen Geschichte“ en „die radikale Frauenbewegung im deutschen Kaiserreich“? Is deze stichting niet grijs en grauw als een Berliner Mauer 2.0?
Wie van de ruim 12.000 werknemers van het Duitse Auswärtiges Amt heeft geprobeerd Annalena in december 2022 te verhinderen, de Bismarck Zaal om te benoemen en zijn portret te verwijderen? Wie van de familie Bismarck heeft zich aan de vloer vastgekleefd om deze “kunstroof van de eeuw” te voorkomen?
Eerste staatshoofd dat het Humboldt Forum/Berliner Schloss in 2021 mocht bezoeken, nog vóór de opening, middenin corona-tijden was koning Willem Alexander.
Zou Bismarck zich thuis voelen in het Berliner Schloss, recentelijk met een prijskaartje van bijna 1 miljard belastinggeld als Humboldt Forum herbouwd? De Berliner cultuur-apparachiks en navelstaarders hebben het voor elkaar gekregen om het Schloss met 600 kamers te herbouwen… zonder feestzaal! Over cancel culture gesproken! Het verbaast niemand dat het Humboldt Forum grotendeels leeg staat als een Kafka Schloss. De buren, het House of One in aanbouw, bedoeld als tempel van verzoening tussen islam, christendom en jodendom is een ander voorbeeld van post-marxistisch syncretisme, een bewijs dat Berlijn als Ground Zero van de NWO kan worden beschouwd. Ironisch genoeg was het eerste staatshoofd, dat het cancel culture paleis mocht bezoeken, nog vóór de officiële opening, onze koning Willem Alexander, midden in corona tijden! Wat kunnen we verder nog zeggen over de cultuurpolitiek van Willem Alexander die in 2023 de uitbreiding van Paleis ’t Loo heropende zonder openingsbal en zonder zijn vrouw en zijn huwbare dochters, buiten, in de april-kou. Zijn tienjarig jubileum vierde Willem Alexander met… een etentje.
Ook de stad Hamburg is in de ban van de cancel culture en Bismarck bashing. Kunstenaars mogen een ontwerp indienen om het 35-meter hoge Bismarck standbeeld in St. Pauli te “stigmatiseren” en de grote staatsman postuum met grafiti aan de schandpaal te nagelen, voor de zonden van zijn “kolonialistische verleden”, een monument omvormen in een soortement BLM voodoo doll.
De birmarckiaanse gedachte raakt in het hedendaagse Duitsland steeds verder op de achtergrond. Bij haar oprichting tien jaar geleden, heeft de AfD in de haast vergeten om het christendom in haar partijnaam op te nemen. Ook het woord “conservatief” was blijkbaar te veel van het goede. Gevolg is dat Er is weliswaar een “Vereniging Christenen in de AfD”, maar deze is klein en daardoor een soort mosterd na de maaltijd. De Desiderius Erasmus Stiftung, het wetenschappelijk instituut van de AfD speelt een marginale rol en wordt nota bene geleid door een vrouw van 80 jaar, die sinds de oprichting niet veel meer heeft gedaan als bedelen bij de Bundesregering om subsidiegelden! Is de humanist Erasmus (+1536)
, onecht kind van een katholiek priester niet eerder te beschouwen als een voorloper van de Verlichting, als een uithangbord voor europese technocraten zonder God of gebod, dan als een boegbeeld voor de conservatieve gedachte? Wat de oprichters van het zoveelste wetenschappelijk instituut blijkbaar niet wisten, is dat in het oorspronkelijke Berliner Schloss de kapel was gewijd aan een andere Erasmus, nog voor de Reformatie, Erasmus bisschop en martelaar in Antiochie (+303).
Bismarck was een trouwe vriend en kenner van het tsaristische Rusland, en heeft als non-conformist nooit de eenzaamheid heeft geschuwd. Een hedendaagse politicus die in Bismarck’s voetstappen kan lopen sinds de SMO, een Bundestagabgeordnete die de lakmoes-test van anti-Rusland hysterie heeft doorstaan is Robert Farle uit Mansfeld, Sachsen Anhalt die in de zomer van 2022 de moed had om de AfD Bundestagfractie te verlaten, toen hij als enige rigoureus weigerde om aan iedere vorm van
duitse Kriegseintritt mee te werken. NB De meerderheid van de AFD was in februari 2022 allereerst fel tegen de speciale militaire operatie, en liep in gareel mee met de duitse wapenleveringen aan Zelensky! Nog meer redenen voor de Reichskanzler om zich in zijn graf om te draaien.
Deventenaar Pieter Eggermont is een Rusland-specialist, die in vijf Europese hoofdsteden een zoektocht heeft ontplooid naar soevereiniteit. Net als onze demissionaire premier en onze koning is hij geboren in 1967, en hij studeerde net als hen in Leiden; na dertig jaar kunnen we concluderen dat Eggermont compleet anders denkt, zowel over globalisering en soevereiniteit, als over oorlog en vrede met Rusland. Eggermont studeerde af in de discipline Ruslandkunde in augustus 1991, ironisch gezien de maand waarin de Sovjetunie uit elkaar viel. Dat de studierichting Ruslandkunde vrij snel daarna óók ophield te bestaan, was een voorbode van de toenemende verslechtering der Nederlands-Russische betrekkingen, die uitmondde in een oprukkende NATO, in F16 selfies van Rutte en Zelensky in Eindhoven en regenboog-Leoparden in de Oekraïense modder in 2023. Eggermont reisde in 35 jaar ongeveer 50 maal naar Rusland en andere staten van de voormalige Sovjetunie, en woonde er vijf jaar. Ontevreden met het lot van zijn beroepsgroep in eigen land (Ruslandkundigen zijn als Russische soldaten: ze hebben geen vakbonden!) besloot hij zijn horizon te verbreden met reizen door Europese hoofdsteden.
Eggermont woonde in vijf landen, waarbij hij werkte in diverse bedrijfstakken; in zijn vrije tijd ontwikkelde hij een passie voor kunst- en monarchiegeschiedenis. Het begrip soevereiniteit staat sindsdien bovenaan in de hiërarchie van zijn woordenschat. In vijf hoofdsteden ontdekte hij de zin en kunstzinnigheid van het ancien régime in de 19e eeuw. Hij kwam erachter dat de Russische Oktoberrevolutie een veel groter “breekpunt” was dan hij op school geleerd had. Het “rode marxisme” in 1917-18 (Drie keizers die gelijktijdig hun kroon verloren! En wat te denken van de drie keizerinnen?!), het “bruine marxisme” van 1933-45 en het technocraten-regenboog-NWO marxisme van Klaus, George en Maxima, waar de hedendaagse mensheid naartoe slaapwandelt, met 2030 op de agenda. Tegelijkertijd realiseerde hij zich dat Wat kan de monarchie nog betekenen?
Om zijn onconventionele, esthetische, niet-marxistische zichtwijze vorm te geven heeft hij in 2023 het Otto von Bismarck Institut für Europäische Politik opgericht. Eggermont pleit voor nieuwe extraparlementaire kunstuitingen om de cancel culture te bestrijden, een “beschavingsoffensief”. Wat dacht u van een tweede Europees Eurovisie Songfestival, dat parallel en gelijktijdig met het regenboogfestival mag plaatsvinden? Geef ons onze onschuld terug, roepen onze kinderen. De Nederlandse leeuw is geen Paul de Leeuw…
Vanaf 2011 leefde Eggermont zes jaar in Parijs, en daarna vijf in Berlijn. Nadat hij in Rusland de wedergeboorte van het christendom had toegejuicht (de stad Moskou bouwde/herbouwde in 30 jaar meer dan 2000 kerken!) ontdekte Eggermont in Parijs de paleiscultuur als tweede belangrijke pijler in de Europese beschaving, een tweede clé de voute. De convivialité, de bruiloftsvreugde, een mengeling van onschuld en nieuwsgierigheid, het bal als tableau vivant, een Gesamtkunstwerk, waarbij iedere deelnemer winnaar is, niet als toeschouwer of voyeur, maar als acteur en kunstenaar.
In Parijs nam hij deel aan Le Manif pour tous, en hij vindt noch steeds dat ieder individu het recht heeft geboren te worden uit de liefdesverbintenis van precies één man en één vrouw, soevereiniteit van het individu. Het woord individu betekent in het latijn tenslotte “iets dat je niet kan splitsen”. Het is aan de traditionele familie om welvaart te kweken en koesteren, en NIET de staat. Kunnen we trouwens nu eindelijk ophouden, te spreken over de nucleaire familie? (nu we aan de rand van een nucleaire escalatie in de Oekraiene/Rusland staan?!) Zullen we in plaats daarvan spreken over de soevereine familie?
Bij een gezonde paleiscultuur wordt het soevereine gezin voortdurend de kroon opgezet. De togetherness van de convivialité is in wezen het tegenovergestelde van het wokisme, dat “inclusiviteit” als toverwoord heeft, waarbij een piepkleine geperverteerde minderheid en andere cultuurlozen de meerderheid terroriseren en de menselijkheid het zwijgen opleggen, onder een ijzeren deken met regenboogkleuren.
De combinatie van christelijke deemoed en paleiscultuur stelt de mensheid in de gelegenheid om zichzelf bij de haren te pakken, en als baron von Münchhausen uit het moeras van de cancel culture te ontsnappen.
Eggermont leefde net als Bismarck lange tijd in zowel Duitsland, Frankrijk en Rusland. “Reizen adelt”. Op een regenachtige dag in Berlijn in 2021, midden in corona tijden, toen alleen de Christopher Street Day mocht plaatsvinden zonder mondkapjes en toen de huisarts zijn acute allergie voor blauw-gele vlaggen niet verder kon behandelen, besloot Eggermont tot de oprichting van het nieuwe Otto von Bismarck Institut für Europäische Politik.
Russisch Verkeersbureau Rusreis (Haaksbergen) en het Otto von Bismarck Institut für Europäische Politik i.o. (Berlijn – Parijs – Sint Petersburg -Deventer) organiseren ter gelegenheid van de 79ste gedenkdag van de Russische Overwinning op Nazi Duitsland een bliksembezoek aan Moskou voor moedige liefhebbers van internationale politiek.
Als enige minderheid in Nederland die niet op de regenboogvlag is terug te vinden, geven wij aan de Russen een duidelijk signaal af, dat wij NIET deelnemen aan deze tragische broedermoord. Deelnemersaantal is beperkt tot 35.
Pieter Eggermont debuteert voorjaar 2024 in de russische taal met Essay „Olifant in de kamer, 10 jaar koning Willem-Alexander op de troon“. Het is het ambitieuze begin van een reis door Europa met als ijkpunt Konstantin Leontievs „Byzantisme en slavendom“ over opkomst, bloei en ondergang van culturen. Het Tijdschrift Rodnaja Ladoga (“Mijn geliefde Ladoga”) verschijnt driemaandelijks in Sint Petersburg.
Een bloedig Pasen is een heiligenleven van drie monniken uit het beroemde Russisch orthodoxe klooster Optina Poestyn.
Meteen na verschijning in 2003 besloot Pieter Eggermont dit boek te vertalen. Het boek leest als een kroniek van het geestelijke/culturele van Rusland in de 20ste eeuw. Het is inmiddels één van de meest gelezen boeken in Rusland van de afgelopen 25 jaar, met naar schatting 2 miljoen verkochte exemplaren.
https://iveron.nl/een-bloedig-
https://www.youtube.com/watch?
Discussie-donderdagavonden in Bibliotheek Deventer
In samenwerking met Bibliotheek Deventer organiseert Bismarck Institut op donderdag 16, 23 en 30 mei 2024 om 19.30 ´s avonds Discussie-avonden op het Marktplein, begane grond van de lokatie Centrum (Stromarkt). Hierbij worden (lokale) sprekers van alle deelnemende partijen uitgenodigd. Toegang is vrij, waarbij toeschouwers vragen kunnen stellen.
Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (Schönhausen, 1 april 1815 – Friedrichsruh, 30 juli 1898), vanaf 1865 graaf, vanaf 1871 vorst von Bismarck, vanaf 1890 hertog zu Lauenburg, was een Duits 19e-eeuws staatsman en een dominant figuur in de wereldgeschiedenis. Als minister-president van Pruisen, van 1862 tot 1890, hield hij toezicht op de Duitse…
© 2023 bismarckinstitut.org
